13 Aralık 2012 Perşembe

ev..


her günü ilk gün, her baharı ilk bahar sandım. melengeçin dallarını sallayan her esintiden sonra fırtına kopacak.. ölü kuşlar kuş cennetine, esir insanlar kuş kafeslerine girecekler.

ağırdan aldım, kendi kendimi sakinleştirmek için, bir yerde yarım saatten fazla oturabilmek için.. çivi çiviyi söksün diye, sevmediğim bir ruh hali, sevmediğim bir içkiyle akıp gitsin diye..

sanki yeni doğmuşum. beni bir tepeye çıkar,pekmez otları, karabaşlar, sarı papatyalar, körekler, biraz su, biraz rüzgar olsun. sonra beni arabanın arka koltuğuna yatır, bugün yeniden doğdum bu sarı kahve maki cennetime, sorularına cevap veren bitkilerle, mutluyum, uykuluyum.

beni güneyin yazı, kuzeyin kışı, kutubun ıssız güneşi, bana tutulan ay, benim tutulduğum ay, madden ve manen hiçbir şey gümüşköyün en soğuk yeri kadar üşütmeyecek, seni de gözlerini kör eden temmuz güneşi gibi ısıtmayacak..

bir, benim.
iki, benim.
evdeyim.