5 Nisan 2010 Pazartesi

gergedan..

Göktan mor salkımlı evine ulaştı önce, ve oradan da gitti. şimdi Göktan yok. Göktan yok, ama hep var.. ben Göktan a -gergedan- derdim küçükken. neden bilmiyorum.. ben küçücüktüm ve o kocamandı, belki o yüzden. o da bana kızım derdi. ben senelerce Batı nın yastıklarında uyudum, uyandım.. Göktan her uyandığımda oradaydı..
''aç mısın?''
''evet''
''ne yiycen?''
''kıymalı kaşarlı''
''Gezin e bi kıymalı kaşarlı yapın''

ben ''koca kız'' oldum..
Göktan. koca Göktan. canım Göktan.
gümüşkışlardan, gümüşyazlardan bir dost daha eksildi..
ne çok mum yandı evimde giden dostların ardından son 2 senedir..
seni seviyorum. güle güle..

Hiç yorum yok: