15 Mart 2011 Salı

kedi..


serince bir eylül günü miyavlayarak salona dalan aptal bakışlı, düşük göz kapaklı kedinin tek iyi yönü ne istediğini biliyor oluşuydu, burda olmak istiyordu.. defalarca kapının önüne koyduk, ıslattık, korkuttuk. gitmedi, hala burada, arkamda, pembe koltukta oturuyor, sadece onu sevmemi istiyor, ben de seviyorum.. her limanda bir sevgilisi olan, her girdiği eve izini bırakan, hep bir şekilde kendini hatırlatan kedi kılıklılardan kaçmış meğer. o bir kedi değilmiş meğer. gerçekten bu eve ait olsun istiyor muyum, emin değilim aslında,. kedi ol, derin numarası yapan yüzeysel hayat, kedi ol ki sana gülümseyeyim..

Hiç yorum yok: