28 Mart 2011 Pazartesi

hepcennet

alışmanın da güzel olduğu anlar varmış.. bazen günler biraz buruk, ama geçiyor. defterler dolduruyorum her gece, ismi rüyama giriyor.. 'hepcennet'.. aynaya bakıp kendimi görüyorum, kendimi her görüşümde aklımda bu 'hepcinnet' ateşler yanıyor, ellerinizden tutup havalanıyorum. tuzlarım dökülüyor, çalıp söyleyip içiyoruz.. küçük hesaplar yapıyorum bazen, inandıklarımı ve inanmadıklarımı sayıyorum, küçük kağıt parçalarına yazıyorum alt alta, ellerimdeki yaralar iyileşmeden çıkmam insan içine demiştim.. insan içi cennet gibi, ben günyüzüyle taş sokağıma saptığımda aynada yine hephephep.. gündüz uykuma rüyalar giriyor uyanıyorum hatırlıyorum ama geçmiş oluyor.. peki, ne kadar geçmiş oluyor? ne zaman geçmiş oluyor ?

Hiç yorum yok: